Protactiel Nederland biedt doofblinden in Nederland een gratis workshop aan. De workshop biedt alleen de basis van protactiel en wordt aan drie tot zes doofblinden tegelijk gegeven. Er zijn geen tolken nodig. De trainer geeft één of twee personen les met tactiele communicatie.
Er worden groepjes gemaakt van mensen die dicht bij elkaar wonen. Zo hebben deelnemers minder reistijd. Ook kunnen zij na de workshop samen afspreken om protactiel te oefenen.
Wil je deelnemen aan een workshop? Stuur dan onderstaande gevraagde informatie naar: protactiel.nl@gmail.com
================================
Naam:
Woonplaats:
Ben je NGT-vaardig? Ja / Nee
Heb je ervaring met tactiel NGT? Ja / Nee
Heb je ervaring met protactiel? Ja / Nee
Mag de workshop bij jou thuis plaatsvinden?
Ja / Nee / in overleg
Als Ja: heb je voldoende stoelen?
Kun je zelf naar een locatie komen?
Ja / Nee / anders:
================================
Je ontvangt geen certificaat. Als je de workshop volgt ga je ermee akkoord dat je niet zelf protactiel trainingen geeft.
Er wordt een bijdrage gevraagd voor reiskosten (openbaar vervoer): twee euro per deelnemer.
De workshop is bij één deelnemer thuis. Liefst bij de deelnemer die niet goed zelfstandig kan reizen. De andere deelnemers kunnen naar dit huis komen. Een workshop bij mensen thuis bespaart ook op kosten van zaalhuur.
Wat is protactiel?
Pro tactiel is een communicatiemethode tussen gebarentalige en niet-gebarentalige doofblinden door aanrakingen op armen, handen, schouders of bovenbenen.
Want we ontvingen een mooi bericht: DBCX is als landelijk vertegenwoordiger voor Nederland toegevoegd als volwaardig lid aan de European Deafblind Union (EDbU)!
Over EDbU: http://www.edbu.eu/about-edbu/what-is-edbu/
De European Deafblind Union (EDbU) is een Europese organisatie die Europese organisaties voor doofblinden samenbrengt. Reden voor DBCX om bij deze organisatie aan te sluiten. Door kennis te delen en samen te werken kunnen we meer bereiken. We kregen het heugelijke nieuws dat het Uitvoerend Comité van de Europese Doofblinden Unie onze aanvraag heeft geaccepteerd en een positieve aanbeveling heeft gedaan. Het laatste stapje tot een volwaardig lidmaatschap is instemming door de leden tijdens de Jaarlijkse Algemene Vergadering. Dat is in 2022. Nog even geduld. :-). Voor nu zijn we erg blij met deze mijlpaal.
Vanaf 1 juli hebben we een nieuw bestuurslid: Edwin Zijdenbos. Edwin komt ons versterken op het gebied van financiën. Hieronder stelt hij zich kort voor:
Wil je iets over jezelf vertellen? Ik ben geboren (1966) en woonachtig in Vlaardingen. Mij zul je ook niet uit Vlaardingen zien vertrekken, het bevalt hier wel. 🙂 Ik ben gescheiden en heb een dochter van 25 die al samenwoont en een zoon van 24 die bijna naar het buitenland gaat. Ik ben werkzaam als financieel planner, verzorg een dagelijkse nieuwsbrief en heb een (fiscale) helpdesk. Oorspronkelijk werkte ik 40 uur, nu 28 uur. Ik heb teveel andere nuttige en leuke dingen te doen. Mijn hobby's zijn lezen, klokken en excel.
Klokken? Ja, ik verzamel, zoek, snuffel op rommelmarkten: een klok die achterstevoren loopt, een balletjes klok, groot, klein, wiskunde klok, etc. Maar ik knutsel geen klokken in elkaar. Het is eigenlijk meer verzamelen dan hobby, maar wel een leuke bezigheid, dus toch een hobby? 🙂
Wat voor werkzaamheden doe je bij DBCX?
Ik verricht ondersteunende taken op financieel gebied en werk aan een website in ontwikkeling. En verder wat op mijn pad komt.
Kende je DBCX al voordat je solliciteerde als vrijwilliger?
Nee, maar ik heb me zijdelings altijd al wel ingezet voor doofblinden.
Waarom wilde je graag bij DBCX werken?
Het is een superleuk team maar dat merkte ik pas achteraf. Ik wilde graag mijn steentje bijdragen, via DBCX, aan het welzijn van doofblinden. Dat is voor mij wel een drijfveer.
Hoe zie je de toekomst van DBCX? Rooskleurig. Het bestuur heeft al mooie stappen gemaakt. Er is een missie en visie. Daar gaan we de komende jaren verder aan werken. En net als met een kleine rollende sneeuwbal die groter wordt, zal DBCX ook haar plekje innemen en resultaten boeken.
Heb je een levensmotto? Samen sta je sterker.
Zijn er andere dingen die je nog graag wilt vertellen?
Ik zie dat we al op het maximale aantal tekens zitten. 😉 Ik zou zeggen volg DBCX en houd de website in de gaten!
Ook namens Oogvereniging - OOR & OOG willen we graag een brief met je delen over de vaccinatie voor het coronavirus. De brief kun je printen en aan je huisarts geven of in een mail sturen naar je huisarts. Met de brief kun je mogelijk eerder een vaccinatie krijgen.
Wil je jezelf voorstellen?
Mijn naam is Werner Bloemers, 47 jaar, uit het Limburgse dorpje Ospel. Ik zie nu voor 20% en heb geen Usher. Dus ik zie een heel beeld van 360 graden, maar de scherpte is minder. Met bril op kan ik overigens minder goed lezen dan zonder bril. Aan de ene kant heb ik een gewoon hoortoestel en aan de andere kant een cochleair implantaat. Die twee toestellen zijn automatisch op mekaar afgestemd en doen het prima. Zonder die gehoorapparatuur hoor ik praktisch niks, nee. Ik moet gewoon werken bij een werkgever. Al meer dan 26 jaar werk ik bij de gemeente Weert als facturist. Daarnaast probeer ik bijna elke dag te sporten. Hardlopen, nordic walking of handboogschieten.
Werner zit op een stoel en heeft zijn armen over elkaar. Achter hem veel licht. Hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht.
In februari - maart brak Covid-19 ook in Nederland uit. Ben je wel of niet geraakt door de corona-maatregelen?
Het viel wel mee bij mij, want ik schrik niet zo snel. In communicatie en begeleiding viel het ook erg mee. Mijn buren en vrienden hebben het druk, dus die zie ik niet zo als begeleiding, uitzonderingen daargelaten (voor als ze meegaan naar een popfestival ofzo). Daarom maak ik ook vaker gebruik van begeleiding voor bijvoorbeeld een mooie wandeling, zodat ik er even uit kan. En dat probeer je dan elke week ofzo in een andere streek uit. Ook voor vraagstukken van technische aard neem ik weleens contact op met een begeleidster.
Tja, er zijn diverse manieren waarop je slim met je mensen om je heen om kunt gaan. Maar mijn naaste familie doet zeker zijn best om mij overal mee te helpen, daar waar ze kunnen. En wat betreft communicatie; je kunt zoveel doen met bijvoorbeeld whatsapp, mail en microsoft teams of zoom.
Ik werk vier dagen per week voor de gemeente Weert. In het begin van de coronacrisis heb ik drie maanden achter elkaar thuis gewerkt. Nu is dat twee dagen per week. Tja, ik werk op kantoor met twee schermen en dat werkt sneller dan thuis, waar ik er maar een heb. Als ik veel werk heb, heeft het de voorkeur om af en toe naar kantoor te gaan. Dit ook met het oog op de afsluiting van het boekjaar 2020. Verder geen activiteiten zoals voorheen. Geen festivals, geen concerten, geen deelgenotendagen. Het is allemaal wachten tot in 2021 of later. Fysiek contact met mensen mis ik niet echt. Je hoeft ook niet iedereen te knuffelen. Met het dragen van een mondkapje heb ik totaal geen moeite.
Wil je nog iets over de corona-crisis vertellen, algemeen of voor jouw persoonlijk?
Nou, de covid-tijd heeft er wel voor gezorgd dat ik inspiratie heb gekregen voor het schrijven van artikelen. Ik heb het afgelopen jaar al 13 artikelen geschreven. Deels voor een regionaal krantje en deels voor een plaatselijke nieuwssite. Dat gaat heel goed. Ik hanteer een eigen schrijfstijl, afgeleid van Ernest Hemingway en Jan Siebelink. Het is een ontzettend gaaf gevoel om elke keer een klein schilderijtje in woorden af te kunnen leveren. Natuurlijk hoop je dat het in de toekomst allemaal een beetje beter zal gaan. Maar op deze manier krijg je de tijd ook goed om.
Wil je jezelf voorstellen? Hallo, mijn naam is Ans van den Ende en mijn naamgebaar is Engel van Geduld! Ik ben 54 jaar, redactrice/presentatrice bij de radio en woon in het Limburgse Witte Stadje Thorn. En ja ik behoor tot de doelgroep doofblind! Ik ben blind en slechthorend, mijn linkeroor kan niet ondersteund worden. Ook niet met een CI. En mijn rechteroor wordt ondersteund met een gehoorapparaat! Door gewricht- en evenwichtsproblematiek loop ik op mijn best samen met een taststokrollerbol en een kruk! Het is dus duidelijk waarom mensen mij ha ha het rugzakvrouwtje noemen!
Ik vind het belangrijk om goed voor mezelf te zorgen want alleen dan ben ik in staat om ook voor een ander te kunnen zorgen! Structuur, rust en regelmaat zijn voor mij zéér belangrijk! Ik sta elke dag om 07:00 uur op zodat het dag- en nachtritme zo min mogelijk verstoord raken! Mijn dag start met een half uurtje buiten wandelen en aansluitend een uurtje sporten, inclusief meditatie aan huis!
Ik ben verantwoordelijk voor het welzijn van mijn huisdieren. Een putter/kanarie zangvogel en twee Nederlandse hangoordwergkonijntjes. Ik draag die verantwoording voor de volle 100% anders moet je niet aan huisdieren beginnen, maar dat is mijn persoonlijke mening! Ik hou van gezond vegetarisch eten dat ik grotendeels zelf bereid! Verder heb ik zoals velen van jullie ook een wasmachine, ha ha. Terwijl die draait ga ik bijvoorbeeld in mijn tuintje aan de slag! Ik wil maar zeggen er is altijd wel, graag of niet, iets te doen!
Mijn redactiewerk voor de radio is doorgaans op drie vaste dagen in de week. Maar het is ook inspelen op de actualiteit waardoor het ook voorkomt dat ik laat op de avond nog bezig ben om digitaal een gast te regelen voor ons wekelijkse programma! Juist omdat ik houvast heb aan structuur, rust en regelmaat stelt het mij in staat om flexibel te kunnen zijn.
Voor het slapengaan neem ik een moment van rust om de dag goed af te ronden. Dus geen prikkels meer om actief te worden maar juist af te schakelen zodat mijn lichaam en geest klaar zijn voor die welverdiende nachtrust! Ik ben ervan overtuigd dat dit ervoor zorgt dat ik een goede slaper ben!
In februari - maart brak Covid-19 ook in Nederland uit. Ben je wel of niet geraakt door de corona-maatregelen? Toen ik voor het eerst van Covid-19 hoorde…dacht ik…China is ver weg maar wat als het Covid-19 ook naar Nederland komt!? Ik vond en vind het nog steeds best spannend!!!. Ook ben ik geraakt door de coronamaatregelen. Zeker in de communicatie, want de verstaanbaarheid op anderhalvemeter afstand vraagt heel veel geduld van de ziende/horende medemens en lukt alleen maar in een rustige omgeving! Van mij vraagt het nog meer inspanning, energie!
De begeleiding is sinds maart flink aangescherpt waardoor er veel digitaal wordt gecommuniceerd! Bij noodzakelijke uitzondering is fysiek contact toegestaan! Als gevolg van de maatregelen ben ik sinds 15 maart ook thuis en dat is zeker opgemerkt in mijn omgeving. Sommige mensen hadden de overtuiging dat ik of op vakantie, verhuisd of ziek was. Ik word dus duidelijk gemist! Het redactiewerk doe ik vanuit huis en tijdens de live uitzending ben ik digitaal in contact met mijn radiomaatjes die wel in de studio zijn. En het presenteren is uiteraard stopgezet!
Beeld in mobiele telefoon: Ans draagt een groen hesje met tekst op de achterzijde: Ik zie je niet. Houd jij afstand? In een tekstballon bij haar rechteroor de tekst: Hoogstwaarschijnlijk hoor ik je op die opgelegde afstand óók niet! Aan de onderzijde van de telefoon twee logo's: links het logo Slechthorend, rechts het logo Blind.
Mis je fysiek contact met mensen?
Nou en of ik het fysieke contact mis!!! Als je mij aan het huilen wilt hebben dan vraag vooral doorrr…Snik…slik…diepe zucht… Ik mis het fysieke contact zoals Tactiele Gebaren en Social Haptic Communicatie. Omdat het voor mij als blinde en slechthorende persoon juist dat ontbrekende aan informatie in de communicatie toevoegt! Daarnaast mis ik het fysieke contact dat ik voorheen had met mijn radiomaatjes en dan doel ik zowel op de informatieve communicatie als ook op het dollen onder elkaar!
Heb je wel of geen moeite met het dragen van een mondkapje? Zo ja, waarom heb je er moeite mee? Ik draag een mondkapje omdat het moet ter bescherming voor iedereen! Ik reis sinds half maart niet meer met het openbaar vervoer omdat ik niet zelfstandig kan in- en uitchecken! Voorheen werd ik hierbij geholpen door de chauffeur. Ik reis sinds half maart ook niet meer met de Regiotaxi of Valys. Omdat de indicatie voor het voorin zitten (die ik om medische redenen heb) niet meer gehandhaafd kan worden door de Covid-19 maatregelen.
Wil je nog iets over de corona-crisis vertellen, algemeen of voor jouw persoonlijk? Slotwoord! Sinds 15 maart ben ik alleen en op mezelf aangewezen. Met uitzondering van mijn wekelijkse hulp in de huishouding, vaste begeleiding en medische afspraken. En in noodgevallen ga ik in alle vroegte naar de plaatselijke winkel voor een boodschap, waar ik vriendelijk geholpen word door de medewerkers. En toch heeft het afgelopen jaar mij ook heel veel moois gebracht!
Ik ben altijd al voorstander van zelfregie en mag mezelf daarin schouderklopjes blijven geven. Omdat mijn Engelengeduld, leergierigheid en creativiteit in zelfredzaamheid mij enorm helpen om de focus te blijven leggen op de mogelijkheden! Ik heb hierdoor via de computer contacten gemaakt met mensen die de moeite nemen om zich in mij te verplaatsen. Zodat zij mij op welke manier dan ook kunnen helpen en dat ontroert mij en geeft mij een gevoel van dankbaarheid! De eerste stap is aan mij om hulp te durven vragen! Deze digitale samenwerking draagt ertoe bij dat ik mij niet alleen voel en al helemaal niet eenzaam!
Mijn reden, de reden om vol te houden! In stilte denkend aan de mensen die hard werken in bijvoorbeeld ziekenhuizen, de mensen die getroffen zijn door Covid-19 en de dierbaren die helaas overleden zijn.
De corona-crisis en anderhalve-meter-samenleving heeft ons als organisatie in een moeilijke situatie geplaatst. Live met elkaar vergaderen en live gesprekken voeren met andere organisaties is onmogelijk geworden. De reden is dat we dichtbij en soms direct fysiek met andere personen communiceren. In bijvoorbeeld Gebarentaal of Tactiele gebaren. Digitaal vergaderen blijkt tot nu toe onvoldoende haalbaar. We hebben dan ook moeten besluiten om deze activiteiten tijdelijk stop te zetten. De activiteiten van ons team Fondsenwerving zijn ook stopgezet. Veel organisaties hebben het zelf al moeilijk genoeg in deze tijd.
Gelukkig hebben we ook positieve ontwikkelingen om te delen. We hebben reactie gehad op de vacatures die we voor de zomer hebben uitgezet. En we hebben lidmaatschap aangevraagd bij de EDBU (European Deafblind Union). We houden dan ook actief contact met deze organisatie. Ook buiten DBCX zijn ontwikkelingen die van belang zijn voor mensen met doofblindheid. Zoals de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal. Online webinars die toegankelijk zijn voor doofblinde mensen. En in het algemeen meer aandacht voor mensen met een beperking op alle levensgebieden. Het is dan ook van belang om doofblindheid als ‘beperking’ onder de aandacht te blijven houden. Daarvoor blijven we onze sociale media inzetten.
Het afgelopen half jaar was een moeilijke tijd voor DBCX. We gaan de zomer in met veel om over na te denken. Daarna willen we graag verder en we zoeken mensen die ons daarbij kunnen helpen.
Na de zomer hebben we drie vacatures: 1. Bestuurslid met specialisme Samenwerken met andere organisaties. 2. Bestuurslid met specialisme Financiën (Penningmeester). 3. Webontwikkelaar en -beheerder voor onze website www.dbcx.nl.
Heb je kennis en ervaring op een van deze gebieden en wil je graag bijdragen* aan een kleine stichting met een bijzondere maatschappelijke missie? Bekijk onze website en social media en stel jezelf voor aan ons team: info@dbcx.nl. We wensen je een fijne zomer en kijken uit naar je reactie!
Marjolein deelt in onderstaande blog haar jarenlange ervaring in het samenwerken met dove en horende mensen, in organisaties en projecten. Ze schetst het belang van het begrijpen van elkaars verschillen in communicatie en persoonlijke omstandigheden. We zijn allemaal anders (diversiteit). Dat vraagt geduldige communicatie en steeds vragen aan elkaar wat iedereen bedoelt. Zodat je elkaar leert begrijpen. Samenwerken vraagt dus tijd, maar het is van belang om dingen te laten ontstaan en groeien.
“Al vele jaren zijn horende en dove mensen eraan gewend dat ze samenwerken vóór doofblinde mensen. Zoals ideeën en (leuke) programma’s organiseren voor doofblinde mensen. Later konden doofblinde mensen zélf aansluiten bij horende of dove mensen met hun ervaringsdeskundigheid. En zo nieuwe kansen krijgen hoe zelfstandig te werken, los van horende mensen.
In deze tijd gaat dat moeizamer. Gedacht wordt dat doofblinde mensen ‘alleen’ kunnen werken, zónder dove en horende mensen. Mijn ervaring van de afgelopen jaren is dat dat niet voldoende werkt. Hoe komt dat? Ieder jaar komen er nieuwe regels van de overheid of bijvoorbeeld zorginstellingen. Het vraagt meer energie voor doofblinde mensen om deze te bestuderen en zelf aan te passen. Hun motivatie wordt langzaam minder. Doofblinde mensen hebben thuis ‘extra uitdagingen’ zoals braille-lezen, koken, boodschappen doen en planningen maken met begeleiders/tolken voor afspraken. Ieder doofblind persoon heeft daarnaast, door verschillende omstandigheden, een andere omgangswijze.
Als doofblind persoon samenwerken met dove mensen en horende mensen is heel fijn. Het geeft een goede balans en we delen ervaringen. Voor ‘nieuwe’ doofblinde mensen die actief willen zijn in samenwerken, vraagt het leren van en oefenen met:
Ideeën bedenken.
Begrijpen van taal van verschillende mensen via mail of app.
Motivatie.
Verschil tussen persoonlijk en zakelijk.
Grenzen stellen.
Geduld hebben.
Begrijpen van informatie van organisaties en overheid.
Aanpassingsvermogen (energie en tijd) als ogen achteruit gaan of omstandigheden veranderen.
Zelfvertrouwen.
Het is belangrijk dat ‘nieuwe’ doofblinde mensen samenwerken met ervaren doofblinde mensen, met dove mensen en met horende mensen. Zo kunnen zij zichzelf tijd geven en stabiel leven zonder stress. En we kunnen laten zien dat doofblinde mensen niet ‘zielig’ zijn. Door goed samenwerken en met ondersteuning van dove en horende mensen laten we juist zien dat we ‘Power’ hebben!”
