Auteur: Redactie

Marjolein deelt in onderstaande blog haar jarenlange ervaring in het samenwerken met dove en horende mensen, in organisaties en projecten. Ze schetst het belang van het begrijpen van elkaars verschillen in communicatie en persoonlijke omstandigheden. We zijn allemaal anders (diversiteit). Dat vraagt geduldige communicatie en steeds vragen aan elkaar wat iedereen bedoelt. Zodat je elkaar leert begrijpen. Samenwerken vraagt dus tijd, maar het is van belang om dingen te laten ontstaan en groeien.

“Al vele jaren zijn horende en dove mensen eraan gewend dat ze samenwerken vóór doofblinde mensen. Zoals ideeën en (leuke) programma’s organiseren voor doofblinde mensen. Later konden doofblinde mensen zélf aansluiten bij horende of dove mensen met hun ervaringsdeskundigheid. En zo nieuwe kansen krijgen hoe zelfstandig te werken, los van horende mensen.

In deze tijd gaat dat moeizamer. Gedacht wordt dat doofblinde mensen ‘alleen’ kunnen werken, zónder dove en horende mensen. Mijn ervaring van de afgelopen jaren is dat dat niet voldoende werkt. Hoe komt dat? Ieder jaar komen er nieuwe regels van de overheid of bijvoorbeeld zorginstellingen. Het vraagt meer energie voor doofblinde mensen om deze te bestuderen en zelf aan te passen. Hun motivatie wordt langzaam minder. Doofblinde mensen hebben thuis ‘extra uitdagingen’ zoals braille-lezen, koken, boodschappen doen en planningen maken met begeleiders/tolken voor afspraken. Ieder doofblind persoon heeft daarnaast, door verschillende omstandigheden, een andere omgangswijze.

Als doofblind persoon samenwerken met dove mensen en horende mensen is heel fijn. Het geeft een goede balans en we delen ervaringen. Voor ‘nieuwe’ doofblinde mensen die actief willen zijn in samenwerken, vraagt het leren van en oefenen met:

• Ideeën bedenken.
• Begrijpen van taal van verschillende mensen via mail of app.
• Motivatie.
• Verschil tussen persoonlijk en zakelijk.
• Grenzen stellen.
• Geduld hebben.
• Begrijpen van informatie van organisaties en overheid.
• Aanpassingsvermogen (energie en tijd) als ogen achteruit gaan of omstandigheden veranderen.
• Zelfvertrouwen.

Het is belangrijk dat ‘nieuwe’ doofblinde mensen samenwerken met ervaren doofblinde mensen, met dove mensen en met horende mensen. Zo kunnen zij zichzelf tijd geven en stabiel leven zonder stress. En we kunnen laten zien dat doofblinde mensen niet ‘zielig’ zijn. Door goed samenwerken en met ondersteuning van dove en horende mensen laten we juist zien dat we ‘Power’ hebben!”

Het verslag van onze activiteiten in 2019 staat online! DBCX heeft zich verder kunnen ontwikkelen, dankzij vrijwilligers en fondsen die ons steunden. Afgelopen jaar hebben we onderdelen van onze organisatie verder uitgewerkt. Een hoogtepunt was het verkrijgen van de ANBI status. Dit dankzij ondersteuning van de SESAM Academie.

Doofblinden Kamp
Het plan was om in 2019 voor de tweede keer een Doofblinden Kamp te organiseren. De werkgroep Doofblinden Kamp, met het onderdeel Tactiele Communicatie Trainingen, heeft een draaiboek gemaakt en voorbereidingen gedaan. Helaas bleek dit financieel niet haalbaar te zijn. Besloten is om het kamp te verplaatsen naar 2022. Een draaiboek, planning en begroting zijn in voorbereiding.

Website en social media
De huisstijl van onze website is vernieuwd en de website is toegankelijk gemaakt voor doofblinden. De social media kanalen LinkedIn en Instagram zijn opgezet en we hebben een redactiegroep opgestart. Nieuwe ideeën zijn bedacht, zoals het interviewen van doofblinde mensen over hun (levens)ervaringen. Ook hebben we een internationale kalender opgezet. Met succes!

Het bestuur heeft twee nieuwe leden gekregen: voor de functies Vice-voorzitter en Marketing & Communicatie.

Naar het jaarverslag (zie onderaan de pagina).

Aanbevelingen voor inclusief beleid van de wereldwijde doofblindengemeenschap

Van: European Deafblind Union (EDbU) 
Bron: Canadian Deafblind Association National (CDBA National)
Noot: Onderstaande tekst is een vertaling door vrijwilligers van de oorspronkelijke officiële Engelse tekst van de EDbU.

"In deze tijden van onrust, met de hele wereld ernstig getroffen door de uitbraak van het coronavirus (COVID-19), gecombineerd met andere kritieke incidenten zoals de recente aardbeving in Zagreb, Kroatië, willen we ervoor zorgen dat degenen die het meest achterblijven, verwaarloosd, kwetsbaar en in een crisis blootgesteld aan dubbel isolement: personen met doofblindheid, gelijkwaardig worden beschermd overeenkomstig artikel 11 van het VN Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (Convention of the Rights of Persons with Disabilities - CRPD).

Vertegenwoordigend tussen 0,2% en 2% van de wereldbevolking, ervaren naar schatting 15 tot 155 miljoen mensen op aarde gecombineerde gehoor- en gezichtsbeperkingen - doofblindheid. Door veroudering van oren en ogen toe te voegen als gevolg van het ouder worden, stijgt het aantal tot 6%. Wat betekent dat maar liefst 467 miljoen mensen tijdens hun leven een bepaalde mate van doofblindheid ervaren. Deze groep mag in deze tijd van crisis niet worden verwaarloosd en vergeten.

We willen benadrukken dat ouderen met doofblindheid een hoger risico lopen dan de meeste anderen. Niet alleen omdat zij zich in de risicogroep voor het virus bevinden vanwege hun leeftijd. Maar ook omdat zij moeite hebben met de toegang tot en het verwerken van informatie en het oplossen van dagelijkse taken. Bijvoorbeeld winkelen voor essentiële zaken zoals voeding en/of medicijnen. Dit zijn een paar voorbeelden van de vele problemen waarmee zij worden geconfronteerd. De combinatie van hun dubbele zintuiglijke beperking en leeftijd heeft een sterke invloed op- en vergroot de complexiteit van hun situatie. Waardoor hun behoefte aan kwalitatief goede diensten toeneemt, om het risico op ernstige en zware gezondheidscomplicaties als gevolg van COVID-19 te verminderen.

De Algemene Opmerking Nummer 2 over artikel 9 (General Comment No. 2 on article 9): toegankelijkheid van het VN Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (Convention of the Rights of Persons with Disabilities - CRPD) verplicht staatspartijen ertoe doofblinden in staat te stellen toegang te krijgen tot informatie, communicatie en andere diensten. Om onafhankelijk te kunnen leven en effectief deel te kunnen nemen aan de samenleving.

Daarom heeft The European Deafblind Union (EDbU), volgens de ontvangen input van haar nationale leden, de onderstaande aanbevelingen opgesteld die essentieel zijn voor het bieden van een goede kwalitatieve dienstverlening en ondersteuning aan doofblinden: in het 'gewone' dagelijks leven en ernstige crises zoals deze pandemie.

The European Deafblind Union (EDbU), the African Federation of the Deafblind (AFDB), the Latin American Federation of the Deafblind (FLASC) en the World Federation of the DeafBlind (WFDB) willen de VN, WHO, EU-organen, staatspartijen en regeringen over de hele wereld vragen dringend om aandacht te hebben voor:

1. Het belang van mediatoegang
Alle communicatie via nationale media vraagt voor mensen met doofblindheid duidelijke taal en toegankelijkheid. Door (maar niet beperkt tot): ondertiteling, nationale Gebarentaal, vertaling met duidelijke spraak, hoog contrast en publicaties in grote letters. Het vraagt ook dat deze tegelijkertijd beschikbaar worden gesteld met het verstrekken van de informatie aan iedereen in het algemeen.

2. Verspreiding van officiële informatie
Officiële COVID-19-instructies, aanwijzingen en richtlijnen vragen verstrekking in toegankelijke formaten voor mensen met doofblindheid: in grote letters en in braille.

3. Toegang tot dienstverlening als gevolg van COVID-19 uitbraak
Alle diensten die aan het publiek worden verleend als gevolg van de COVID-19-uitbraak, zoals diensten van het Rode Kruis, telefonische hulplijnen en andere aanbieders van ondersteuning en/of psychologische hulp, moeten toegankelijk zijn voor mensen met doofblindheid.

4. Toegang tot digitale media
Informatie via digitale media vraagt toegankelijke formaten in duidelijke taal voor mensen met doofblindheid. Dit betekent toegang tot online informatie via platte tekst, zonder afbeeldingen en advertenties. Het is ook essentieel dat bijvoorbeeld tekst- en e-mailberichten op deze manier worden verzonden.

5. Toegang tot persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM)
We vragen dringend om te overwegen mensen met doofblindheid voorrang te geven tot het verkrijgen van beschermende middelen zoals maskers en handschoenen. Vanwege het extreem beperkt zijn in hun mobiliteit tijdens de lockdown en hun onmogelijkheid om hulp te vinden.

6. Bescherming van Doofblindentolken (tolk-begeleiders)
De aard van onze unieke beperking (Doofblindheid) vraagt nabijheid en handaanraking met Doofblindentolken (tolk-begeleiders). Dit maakt het voor de doofblinde persoon mogelijk om toegang te krijgen tot de omgeving, door het vertalen van gesproken en geschreven informatie. Doofblindentolken (tolk-begeleiders) die in nood- en zorginstellingen werken zouden dan ook dezelfde bescherming op het gebied van gezondheid en veiligheid moeten krijgen als andere gezondheidswerkers die met COVID-19 te maken hebben.

7. Bewustwordingscampagne 
Onmiddellijke bewustwording van de noodzaak voor het ondersteunen van mensen met doofblindheid is essentieel. Deze campagne moet worden opgezet met landelijke organisaties die gespecialiseerd zijn in diensten voor mensen met doofblindheid. Deze organisaties spelen ook een sleutelrol in campagnes die gaan over bescherming tegen het virus.

8. Toegang tot diensten tijdens quarantaine of wanneer medische hulp nodig is
Tijdens quarantaine of wanneer gezondheidszorg nodig is, vragen we voor mensen met doofblindheid toegang tot tolkdiensten voor Doofblinden (inclusief tolk-begeleiders), ondersteunende diensten, persoonlijke assistentie en fysieke toegankelijkheid. Deze diensten als zodanig kunnen doofblinden niet worden onthouden op basis van hun beperking.

9. Toegang tot werk en onderwijs
We vragen voor doofblinde werknemers en studenten in gelijke mate toegang tot werken op afstand en/of onderwijsdiensten.

10. Beperkende maatregelen tijdens de COVID-19 pandemie
Voor publieke maatregelen zoals een maximale groepsgrootte van twee personen op sommige plaatsen, vragen we doofblinden op gelijke voet met anderen te beschouwen. De meeste, zo niet alle, doofblinde personen hebben een Doofblindentolk nodig om hen te helpen alle noodzakelijke instructies en informatie te verkrijgen, wanneer ze geen ondersteuning hebben van familie of wanneer alternatieve communicatiemethoden zijn mislukt. Daarom is het van vitaal belang dat onze unieke beperking met respect wordt behandeld bij dit soort maatregelen.

11. Organisaties die personen met doofblindheid vertegenwoordigen
We adviseren deze organisaties alle directe diensten te verminderen en als mogelijk het werk vanuit huis te organiseren. En ondertussen toch door te gaan met:

• Het organiseren van Doofblindentolken (tolk-begeleiders), zodat zij zo snel mogelijk contact kunnen opnemen met ouderen en eenzame mensen met doofblindheid.
• De essentiële taak om ervoor te zorgen dat de meest geïsoleerde doofblinden de meest urgente informatie ontvangen. Overgebracht in de communicatievorm van hun voorkeur. Terwijl ook wordt gezorgd voor prioritering van toegang tot voeding en medicijnen.
• Erkenning van doofblinden: adviseer hen om rood-witte wandelstokken te gebruiken zodat zij beter zichtbaar zijn en/of op zijn minst een officiële kaart bij zich te hebben die hun doofblindheid aangeeft bij autoriteiten en hulpdiensten.

The European Deafblind Union (EDbU), the African Federation of the Deafblind (AFDB), the Latin American Federation of the Deafblind (FLASC) en de World Federation of the Deafblind (WFDB) zijn beschikbaar om autoriteiten en andere organisaties te helpen met richtlijnen en informatie met betrekking tot gelijke en toegankelijke diensten. Evenals informatie voor mensen met doofblindheid.

Wij vragen u vriendelijk om alle informatie en praktijkvoorbeelden uit uw land met ons te delen, als u denkt dat deze relevant zijn voor het leveren van hoogwaardige diensten en ondersteuning aan mensen met doofblindheid. Zij worden op dit moment zwaar getroffen door de uitbraak van het Coronavirus."

Het coronavirus en doofblinden. Tactiele Gebaren, begeleiding en sociale contacten.

Beste doofblinde mensen, ouders van doofblinde kinderen en familieleden,

Onze organisatie kost geld. De weg naar de fondsen hebben we gevonden, maar waar is nog meer geld te vinden? Zoeken kost tijd. Twee personen zijn daar nu mee bezig, één doofblind, de ander niet. Wij zoeken een derde persoon die wilde plannen heeft en ook tijd heeft om deze uit te voeren. Ben je creatief en kun je geweldige activiteiten bedenken om geld te vinden? Lees dan verder

Louis Matthijsse (58) is doof en blind en maakt in zijn dagelijks leven gebruik van braille. Op de foto zie je Louis een ‘brailleleesregel’ gebruiken in combinatie met een telefoon.

Louis, wil je jezelf voorstellen?
Mijn naam is Louis Matthijsse, 58 jaar. Ik woon in Sint-Michielsgestel, met twee katten en een blindengeleidehond. Ik heb het syndroom van Usher, type 1. Ik ben doof geboren, ik was 51 toen ik blind werd. Ik heb onderwijs gevolgd aan het Instituut voor Doven, nu Kentalis, in Sint-Michielsgestel. Ik werk als assistent-docent van de opleiding Leraar/Tolk Nederlandse Gebarentaal aan de Hogeschool Utrecht. Dat doe ik ongeveer 30 uur per jaar.

Wil je vertellen over het leren van braille?
Ik wilde braille leren om mezelf voor te bereiden dat ik later niet meer zou kunnen lezen. Ik kon toen nog redelijk zien. Ik heb braille geleerd bij een revalidatiecentrum voor doofblinden van Kentalis, in Sint-Michielsgestel. Vanaf mijn 28e jaar kreeg ik een keer per week les van Margriet, revalidatietherapeut. Ik vond het erg moeilijk om braille te leren en moest veel oefenen. Na de eerste keer oefenen was ik erg moe en had ik het gevoel alsof ik had hardgelopen. Na vier jaar oefenen kon ik makkelijk en snel braille lezen.

Wat is het verschil tussen een braillemachine en brailleleesregel?
Een braillemachine (ook wel braille-typemachine genoemd) is een machine met zes grote toetsen. Als je typt wordt op speciaal papier braille afgedrukt. Een brailleleesregel is elektronisch. Je kunt deze aan een computer koppelen met een kabelsnoer. Als je typt op het toetsenbord gaan op de leesregel braillepunten omhoog. Zo kan ik teruglezen wat ik heb getypt. Ook kan ik via de leesregel andere digitale informatie lezen (bijvoorbeeld internet, mail, Facebook). De leesregel kan ook via bluetooth verbinding maken met een iPhone of iPad. Het lezen of schrijven van informatie werkt dan verder hetzelfde.

Gebruik je liever een braillemachine of brailleleesregel?
Voor een braillemachine heb je meer kracht en energie nodig om te typen. De toetsen van een brailleleesregel zijn soepeler en lichter, net als een gewoon toetsenbord. Ik vind de brailleleesregel fijner dan de braillemachine.

Lees je graag boeken?
Ja, ik vind boeken lezen erg leuk om te doen. Maar een boek uitlezen binnen één dag is onmogelijk voor mij. Voor een dik boek in braille zijn ongeveer 40 ‘mappen’ nodig, één map is ongeveer 50 pagina’s van een boek. Ik kan in ongeveer drie weken een boek uitlezen. Ik kan boeken in braille bestellen via de bibliotheekservice Passend Lezen.

Welke manieren van communiceren gebruik je nog meer?
Vingerspellen-in-de-hand en Tactiele Gebaren.

Is er nog iets dat je wilt vertellen over braille?
Ik ben erg blij dat een brailleleesregel zoveel mogelijkheden biedt. Met bijvoorbeeld mailen, appen, Facebook en internetten blijf ik in contact met anderen en krijg ik meer informatie.

Met dank aan Ekrem Koç voor het afnemen van het interview.

 

Als DBCX willen we graag dat doofblinde mensen dezelfde kansen krijgen als niet-doofblinden in de Nederlandse samenleving. Met de activiteiten die we ontwikkelen dragen we daaraan bij. Daarbij gaan we ervan uit dat mensen met doofblindheid, samen met een begeleider/tolk, hetzelfde kunnen bereiken als mensen die niet-doofblind zijn. Om mensen hiervan bewust te maken, laten we in onze communicatie 'naar buiten' de talenten en mogelijkheden van doofblinde mensen zelf zien, naast de inhoud van de activiteiten die we organiseren.

Deze keer stellen we graag Marc van der Bij voor, vicevoorzitter in het bestuur van DBCX. Marc werkt sinds enige tijd voor ons. Hij vertelt over zichzelf, zijn wensen voor DBCX en zijn betaalde baan. Met dank aan Ekrem Koç, vrijwilliger marketing en communicatie, voor het interview.

Marc, wil je iets vertellen over jezelf?

Mijn naam is Marc en ik ben 46 jaar. Ik woon in Zeist, met mijn kat Alex. Van 1979 tot 1994 heb ik bij Bartiméus gewoond. Daar heb ik een deel van mijn onderwijs gevolgd. In 1990 ben ik naar het regulier onderwijs gegaan en volgde ik de HAVO. Daarna heb ik nog een jaartje VWO gedaan, maar helaas is dat niet gelukt. Na een studiekeuzeonderzoek kwam ik terecht op de MBO+ opleiding Marketing en Communicatie. Ik werk sinds 20 jaar bij de Politie, de landelijke eenheid in Driebergen. En sinds kort dus ook als vrijwilliger voor DBCX. Verder geniet ik erg van mijn vrijetijd. Ontspanning is belangrijk als dingen je veel energie kosten. Dat merk ik meer en meer.

Marc van der Bij - Vicevoorzitter

Ben je doofblind? Zo ja, kun je nog een beetje of helemaal niks horen en zien?

Ik ben blind en goed-horend geboren. Later is mijn gehoor langzaam slechter geworden. Ik heb het syndroom van Norrie. Dit syndroom is zeer zeldzaam en komt alleen voor bij mannen. De moeder is dan de draagster. Mensen met dit syndroom worden altijd blind geboren. Het komt voor dat zij later slechthorend worden. Geestelijke beperkingen komen eveneens voor bij Norrie, maar dat is dus niet per definitie zo. Ik ben in 2013 in aanraking gekomen met andere doofblinden, via Kentalis. Sindsdien ben ik geïnteresseerd in alles wat met doofblindheid te maken heeft. Ik ben niet gebaarvaardig.

Wat is je wens voor DBCX?

Samen met mijn collega’s in het bestuur en alle andere direct en indirect betrokkenen wil ik graag de stichting verder uitbouwen. Zo is mijn streven dat het Doofblinden Kamp een vaste waarde wordt in onze wereld. Daar is nog een wereld te winnen! Ik vind het fantastisch dat er vrijwilligers zijn die ons willen helpen met alles wat we doen. We kunnen niet zonder. Ik vind het dan ook belangrijk dat zij er lol in hebben en er voldoening uit halen. Ook daaraan wil ik graag een bijdrage leveren.

Heb je andere ervaringen met het doen van vrijwilligerswerk?

Ja, ik werk ook als vrijwilliger voor de landelijke organisatie DB-Connect: ik maak deel uit van het team dat alle vragen beantwoordt die met doofblindheid te maken hebben. Verder heb ik in het verleden vrijwilligerswerk gedaan bij Kentalis: ik ben lang lid geweest van de cliëntenraad van een van de regio’s van Kentalis (zuidwest) en ik ben ook een tijdje voorzitter geweest van deze raad.

Wil je meer vertellen over je werk bij de politie?

Ik heb eerst jarenlang bij de recherche gewerkt, waar ik me heel veel bezig hield met het afluisteren van telefoongesprekken tussen criminelen. Op een gegeven moment werd mijn gehoor zo slecht dat dat niet meer ging. Ik moest weg bij de recherche omdat ze daar geen ander werk voor me hadden. Toen ben ik via een re-integratie traject terechtgekomen bij een afdeling waar bijvoorbeeld de aangiftes van internetoplichting binnen komen. Veel Marktplaats-fraude; iets betalen wat dan vervolgens niet wordt geleverd. Bij ons komen ook de aangiftes van tanken zonder betalen binnen. Voordat ik bij de politie werkte was ik telemarketeer: mensen bellen om ze financiële producten te verkopen.

Waarom heb je voor deze organisatie en functie gekozen?

Ik werd in 1999 samen met nog iemand benaderd door Bartiméus Sonneheerdt. De politie wilde een experiment starten; het inzetten van blinden voor telefoontaps. De gedachte daarachter was dat blinden veel beter kunnen horen dan zienden. Het leek me uitdagend en omdat ik het niet meer naar mijn zin had als telemarketeer, heb ik ja gezegd.

Op dit moment vind ik mijn werk nogal saai. Ik beoordeel aangiften van internetoplichting. Bijvoorbeeld: iemand heeft op Marktplaats een product gekocht van een verkoper. De koper betaalt dit product maar de verkoper stuurt het niet op. Of een webshop heeft een product, waar wel voor betaald is, niet geleverd. Andersom kan ook: je verkoopt iets, stuurt het op en krijgt je geld niet. Dan is er dus sprake van online aan-en verkoopfraude, ook wel internetoplichting genoemd. De aangiften verschillen doorgaans nauwelijks van elkaar, dus het werk is altijd hetzelfde. Sinds kort werk ik parttime, 20 uur per week. Omdat ik zo slecht ben gaan horen werd fulltime werken te vermoeiend voor me.

Kun je goed met je collega’s communiceren?

Ja, dat gaat prima, al heb ik met de meeste collega’s niet of nauwelijks contact. Dat komt ook door de samenstelling van het team. Ik werk het liefst zelfstandig en vind het niet erg om alleen in een kantoortje te zitten. Dat is veel rustiger. Aan mijn tijd bij de recherche heb ik mooie vriendschappen overgehouden.

Gebruik je hulpmiddelen om je werk te kunnen doen?

Ja, ik gebruik een combinatie van spraak en braille. Screenreader-software (Jaws) op de computer leest voor wat op het scherm staat. Daarnaast gebruik ik een brailleleesregel, die gekoppeld is aan de computer. Deze geeft in braille weer wat op het scherm staat.

Heb je misschien tips voor doofblinden als het gaat over werk?

Als je als doofblind persoon ergens aan de slag mag gaan moet je op een aantal dingen letten. Voor mensen die slechtziend zijn is verlichting natuurlijk heel belangrijk. Maar let ook op de akoestiek, de geluidsomgeving. Als het ergens bijvoorbeeld hol klinkt of als er ergens constant achtergrondgeluid te horen is moet je kijken of daar iets aan gedaan kan worden. Zorg dat je in een rustige omgeving komt te zitten zodat je je beter kunt concentreren. Het is al vermoeiend genoeg, zeker in het begin als je iedereen nog moet leren kennen en nog niet weet hoe alles in zijn werk gaat. Let daarnaast vooral ook heel goed op je energiebalans. Zorg dat je genoeg tijd hebt om te ontspannen zodat je de volgende dag weer fit aan de slag kunt.

Dewi (21 jaar) is doof geboren en heeft het syndroom van Duane. Zij volgt de opleiding Communication and Media Design (CMD) aan Avans Hogeschool 's-Hertogenbosch. In een interview met Ekrem Koç, vrijwilliger marketing en communicatie, vertelt zij over zichzelf, haar motivatie om de opleiding te volgen en hoe zij de toekomst ziet.

Dewi, wil je jezelf voorstellen?
Mijn naam is Dewi en ik ben 21 jaar. In 2016 heb ik meegedaan aan het TV-programma 'Je zal het maar hebben' (JZHMH). Ook ben ik bekend van de campagne 'Ik & Kentalis'. Mijn naamgebaar*: hetzelfde als het gebaar voor 'verbaasd', maar dan 1 hand. Het gebaar verwijst naar mijn lange wimpers.

Ik ben doof geboren en heb het syndroom van Duane, een oogafwijking waardoor je oogspieren niet goed kunnen samenwerken tijdens het richting kijken (naar links/rechts/boven/onder). Daardoor kijk ik soms scheel en dubbel. Ik heb Duane aan beide ogen. In combinatie met doofheid is het erg zeldzaam, ik ken bijna niemand die dezelfde beperking heeft als ik. Ik val buiten de groep 'typische doofblinden': kleine letters kan ik uitstekend lezen en in het donker kan ik goed zien. Ook kan ik goed scherp zien. Bovendien kan ik autorijden en fysiek werk doen. Daarom valt het syndroom van Duane buiten de officiële diagnose ‘doofblind’. Toen ik deze diagnose kreeg belandde ik in een identiteitscrisis. Ik laat me dan ook niet 'misleiden' door deze term.

Welke opleiding volg je?
Vanaf dit schooljaar volg ik de HBO-opleiding 'Communication & Media Design. Deze opleiding duurt vier jaar. Afgelopen juli heb ik mijn diploma behaald bij mijn vorige opleiding: Mediavormgeving MBO4.

Waarom heb je voor deze opleiding gekozen?
Voordat ik de opleiding CMD koos, wilde ik dolgraag een illustratieopleiding volgen op de kunstacademie. Illustrator worden was mijn grootste droom. Ik heb drie keer een intakegesprek gehad bij verschillende kunstacademies. Tevergeefs werd ik afgewezen omdat de inhoud/sfeer van mijn portfolio niet sterk genoeg was. Op een forum las ik de term “CMD”. Deze opleiding raakte mij, ik was geïnteresseerd en ging het gauw uitzoeken. Het bleek een goede studiekeuze voor mij. Daarom werd mijn keuze: het nog verder met andere kunstacademies proberen of de opleiding CMD gaan volgen. Iedereen ondersteunde mijn keuze, behalve één docent. Hij zei dat CMD niks was voor mij en vond dat een illustratieopleiding beter bij mij paste. Ik besloot om toch verder te gaan met mijn eigen keuze. Begin mei 2019 heb ik een intakegesprek bij Avans Hogeschool in 's-Hertogenbosch gehad en ben ik na 2 dagen aangenomen!

De opleiding past goed bij mij, ik vind het echt erg leuk! De docenten zijn aardig en er is een goede sfeer, en daar voel ik me bij thuis! Ik zou niet willen switchen naar een andere opleiding.

 

Als je je diploma hebt gehaald, wil je dan nog een opleiding volgen of ga je een baan zoeken?

Na het behalen van mijn diploma wil ik dolgraag als zelfstandige een bedrijf oprichten, zodat ik mijn creativiteit kan ontwikkelen. Ook kan ik dan mijn technische/grafische vaardigheid goed combineren met mijn tekentalent. Als ik voor een baas ga werken moet je hele dag vormgeven achter een beeldscherm.  Daardoor remt je creativiteit af, en creatieve vrijheid vind ik zeer belangrijk.

Hoe communiceer je met leerlingen en docenten?
Ik heb meestal een tolk die gesproken taal vertaalt naar Nederlandse Gebarentaal (NGT) of Nederlands met Gebaren (NmG). Als er geen tolk beschikbaar is, maak ik gebruik van een app (Ava) om de lessen te kunnen volgen. Bij een gesprek met 1 persoon gebruik ik een schrift of een laptop.

Zijn de studieboeken aangepast?
Nee, ik kan de boeken gewoon lezen. Maar als de letters of de regelstand te klein zijn, maak ik gebruik van een e-book. Daarmee kan ik bijvoorbeeld zelf bepalen hoe groot ik de letters maak en in welke lettertype.

Is het schoolgebouw goed toegankelijk?
Ik ben daarmee erg tevreden en heb geen aanpassingen voor mijn ogen nodig.

*Dove mensen gebruiken een 'naamgebaar': dit is een gebaar voor de naam van iemand. Het heeft vaak te maken met wie je bent als peroon of verwijst rechtstreeks naar je achternaam.